شیرخواره شیرغاب پر دلی // نعت او عبدالله و نامش علی
در طفولیت مسیح عهدعشق // «انی عبدالله» گو درمهد عشق
مـاهی بحر لـدنی در شرف // نـاوک نمرود امـت را هدف
کودکی در عهد مهد، استاد عشق // داده پیران کهن را یاد عشق
طفل خرد اما بمعنی بس سترگ // کز بلندی خود بنماید بزرگ
خود کبیر است ارچه بنماید صغیر // در میان سبعه سیاره، تیر
دید اصغر خفته در حجر رباب // چون هلالی در کنار آفتاب
با زبان حال آن طفل صغیـر // گفت با شه کی امیرشیرگیـر
جمله رادادی شراب ازجام عشق//جزمرا کمترنشد زان کام عشق
طفل اشکی در کنار، افتاده ام // مفکن از چشمم که مردم زاده ام
گرچه وقت جانفشانی دیر شد // مهلتی بایست تا خون شیر شد
جرعه یی از جام تیر و دشنه ام // در گلویم ریز که بس تشنه ام
تشنه ام آبم ز جـوی تیـر ده // کم شکیبم خـون بجای شیـر ده
تـا نگرید ابر کی خندد چـمـن // تـا ننالد طفل کو نوشد لـبـن
در طفولیت مسیح عهدعشق // «انی عبدالله» گو درمهد عشق
مـاهی بحر لـدنی در شرف // نـاوک نمرود امـت را هدف
کودکی در عهد مهد، استاد عشق // داده پیران کهن را یاد عشق
طفل خرد اما بمعنی بس سترگ // کز بلندی خود بنماید بزرگ
خود کبیر است ارچه بنماید صغیر // در میان سبعه سیاره، تیر
دید اصغر خفته در حجر رباب // چون هلالی در کنار آفتاب
با زبان حال آن طفل صغیـر // گفت با شه کی امیرشیرگیـر
جمله رادادی شراب ازجام عشق//جزمرا کمترنشد زان کام عشق
طفل اشکی در کنار، افتاده ام // مفکن از چشمم که مردم زاده ام
گرچه وقت جانفشانی دیر شد // مهلتی بایست تا خون شیر شد
جرعه یی از جام تیر و دشنه ام // در گلویم ریز که بس تشنه ام
تشنه ام آبم ز جـوی تیـر ده // کم شکیبم خـون بجای شیـر ده
تـا نگرید ابر کی خندد چـمـن // تـا ننالد طفل کو نوشد لـبـن
نیر تبریزی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر
درود و تشکر از دیدگاهتان.