۱۹ آذر ۱۳۸۸

داد و بی داد

فرامرز پایور
21 بهمن 1311
18 آذر 1388
سنتور ایران بی سرپرست شد.
وقتی خبر درگذشت استاد رو توی روزنامه دیدم، شوکه شدم، بغض گلوم رو گرفت.
فرامرز پایور شخصیت سنتور بید، پدر سنتور بود، برای من خیلی سخته . برای من که علاقه زیادی به استاد داشتم این ضایعه خیلی سخته، منی که هر روز با صدای سنتور استاد از خواب بیدار می شدم و هر روز به قطعات استاد مثل فریبا، پوپک، فانوس، پریرک، خوارزمی، زرد ملیجه و ... و ... (مگر میشود همه اش را نام برد) گوش می دادم خیلی سخته. اما چه کنیم که دست اجل بالاخره کار خودش رو کرد.
چه کاری می توانیم بکنیم
تحمل می کنم با درد چون درمان نمیبینم
روحش شاد. روحش شاد. روحش شاد.
من به سهم خودم این فقدان رو به تمام دوستداران موسیقی و شیفتگان استاد از صمیم دل تسلیت می گم.
البته یاد و خاطره و آثار جاویدان استاد پایور هیچگاه، هیچگاه از یادمون نمیره.
ایشون رو همیشه دوست داشته ام و دوست خواهم داشت.
***
امسال سال خوبی نبود، از هر نظر

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر

درود و تشکر از دیدگاهتان.