نصیحه الملوک

پادشاهان به رعیت پادشاه اند، پس چون رعیت بیازارند دشمن ملک خویشند.
*
پادشاهان سرند و رعیت بدن، پس نادان سری باشد که بدن خود را بدندان پاره کند
*
اهل قلم را از عمل به عمل و از جای به جای نقل فرمایید هرچند، تا اگر تخلیطی رود پوشیده نماند.
*
سلطان خردمند، رعیت را نیازارد تا چون دشمن بیرونی زحمت دهد، از دشمن اندرون ایمن باشد.
*
حمله مردان و شمشیرگران آن نکند، که ناله طفلان و دعای پیرزنان.
*
پادشاهی که عدل نکند و نیکنامی توقع دارد، بدان ماند که جو همی کارد و اومید گندم دارد.
*
روزگار حیف روا ندارد، هر آینه داد مظلومان بدهد و دندان ظالمان بشکند.
*
عیب خود از دوستان مپرس که بپوشانند، تفحص کن که دشمنان چه می گویند.
*
سعدی – نصیحه الملوک