۱۶ مهر ۱۳۸۵

سر آغاز

بسم الله الرحمن الرحیم

منت خدای را عز و جل که طاعتش موجب قربتست و بشکر اندرش مزید نعمت . هر نفسی که فرو می رود ممد حیاتست و چون بر می آید مفرح ذات . پس در هر نفسی دو نعمت موجود است و بر هر نعمتی شکری واجب :
از دست و زبان که بر آید
کز عهده شکرش بدر آید


هفت سلام
وبلاگ ادبی

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر

درود و تشکر از دیدگاهتان.