۱۷ مهر ۱۳۸۵

رمضانیه

ماه مبارک آمد بگذشت ماه شعبان
این ماه میمنت بخش یکدفعه شد نمایان
ماه صیام الحق بر ماه هاست سلطان
بی شبهه اندر این مه روزی شود فراوان
اعیان همه نمایند احسان پلو فسنجان
دل می برد صدای کفگیر صوت قازغان
نغمات شیشه های قنداب و قهوه قلیان
افطار خوب دلخواه به به تبارک الله
منعم ز دست پر جود هر سو طلافشانست
افطار نذر و احسان در خانه ها عیانست
این صحن سفره خانه چون روضه جنانست
روغن ز مرغ و جوجه زیر پلو روانست
بنشسته صدر سفره اعیان و بک و خانست
به به تمام مجلس ملا و روضه خوانست
چیزی که نیست پیدا درویش ناتوانست
زین بزم خوب و دلخواه به به تبارک الله
ای زارع گرسنه چون آتش است آهت
با گریه سوی ارباب مخفی بود نگاهت
از بهر خرج اطفال بفروش این کلاهت
از اغنیا مجو رزق روزی دهد الاهت
بیجا مگو تملق این است اشتباهت
تا بود این چنین بود اوضاع سال و ماهت
جز آه و داد و فریاد نبود پناهگاهت
بهر پلو بکش آه الحکم حکم لله
هر روزه می کند وعظ با طمطراق ملا
گویند دل نبندید فانی است مال دنیا
دوری کننید از علم احمق شوید یکجا
جنت ز ابلهان است اثبات می کنم ها
انوار سجده ظاهر از جبهه ام چو بیضا
من رهنمای خلقم با علم و نطق گویا
من پیشوای شرعم با این عبای کوپا
عالم نما و گمراه الحکم حکم لله
یارب گناهکاریم استغفرالله توبه
از معصیت فگاریم استغفرالله توبه
هر چند روزه داریم استغفرالله توبه
شبها پی شکاریم استغفرالله توبه
تا صبح در قماریم استغفرالله توبه
چون ظهر شد خماریم استغفرالله توبه
در فکر زهر ماریم استغفرالله توبه
افتاده ایم در چاه الحکم حکم لله
سید اشرف الدین

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر

درود و تشکر از دیدگاهتان.