لعن بر دروغ!
لعن بر دروغ!
دروغ زر اندود، دروغ رياکار، دروغ زورمند!
دروغ راست نما و گمراه ساز!
دروغ مجهز به سکه و سرنيزه!
بگذار، از خود خرسند بغرد
ولي ما در وي به خواري مي نگريم
بگذار آدميان را آذين دارها کنند
ولي ما به خذلانش باورمنديم
زيرا سنگ دلي او فرزند بيم اوست.
خجسته باد راستي!
فروتن، بي پيرايه، پارسا!
گنج نيرويي حيرت انگيز
که با تيغ معجز سينه شب را مي درد
و خون ها و اشک ها آبديده اش مي سازد.
او را از «ترسناک» پروايي نيست
چون تک سوار کربلا در چنبره سپاه يزيد
چون سياوش پاکدامن در آتش خشم افراسياب.
در کلبه بي رونق حرمان با حقيقت زيستن
به که، فرعوني بودن در اريکه دروغ
با تباري از چاپلوسان پاي بوس.
در پيروزي يا شکست توايم اي حقيقت!
زيرا شکست با تو فضيلت و فتح با تو عدالت است
و شما اي گروه بزدل که در چاهسار «غرايز» خود
زنداني هستيد:
در مقابل هر بادي سر فرود آوريد!
از عرق جامعه بهره گيريد و به سرنوشت آن بي اعتنا باشيد!
و شما اي معشر ستمگر که سرکوب غيظ آلود حقيقت
رمز وجودي شماست
از طلوع آن بهراسيد، زيرا طلوعي است ناگزير
به ناگزيري بامدادي که از بطن شب
و بهاري که از درون زمستان مي شکفد
***
احسان طبری
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر
درود و تشکر از دیدگاهتان.