نوروز

سحرگاهان که مهر عالم افروز / سرآورد از فراز کوهساران

ز انوار وجودش روشنی داد / به دنیا همچو شمع جمع یاران

پس از تاریکی و خاموشی شب / به پا شد نور و شور بامدادان

جهان شد چون بهشت جاودانی / ز سعی باد و کوشش های باران

چمن از نو جمال تازه بگرفت / شکوفه آمد اندر شاخساران

ارم سردر گریبان و خجل گشت / ز حسن دلنواز لاله زاران

به عشق روی گل گردید برپا / بساط نغمه خوانی هزاران

به روی برگ گل بنشست شبنم / به سان چهر پر شرم نگاران

شکفته غنچه های نازپرورد / به یاد آورد روی گلعذاران

نوای روح بخشی شد پدیدار / زلحن بلبل و صوت قناران

ز مروارید اقیانوس آرام / به گوش نستری شد گوشواران

ز بوی عطر یاس و یاسمن گشت / جهان از نو معطر مشک افشان

نوا سرداد با بانگ همایون / که ای مرد ای زن ای روشن ضمیران

زجا برخیز نی هنگام خواب است / که شد نوروز و آمد نوبهاران

قدح پرکن که گاه کامرانی است / بزن جامی برسم شادخواران

گران کن سر ز سحر جام گلگون / ببین جادوی جام میگساران

بنوش از دست دلبر ساغری چند / سپس کام از لبانش جو فراوان

بزن تار و بخوان آوا به عشرت / برقص و پایکوبی کن غزلخوان

که نوروز است و جشن باستانی است / سپندینه همای مهرورزان

ز افریدون و جمشید و ز خسرو / رسید این روز برما یادگاران

ستایش کن اهورا را در این روز / که باشی در جهان شادان و خندان

ترنم کن دعای سال نو را / به آیین و به کیش حق پرستان

به شاهان و کیان بفرست بدرود / به نیکی یاد کن از شهریاران

که باشد روزگارت شاد و خرم / امان باشی از جور چرخ گردان

مبارک باد این فرخنده نوروز / به فرزندان مهد فضل ایران

***

احسان کاظمی راد