۴ تیر ۱۳۸۶

رباعی

به همت کشتی تن را شکستم تا چه پیش آید

درین دریای بی پایان نشستم تا چه پیش آید

لب گفتار بستم چون صدف از حرف نیک و بد

با فال گوش در دریا نشستم تا چه پیش آید
***
صائب تبريزي

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر

درود و تشکر از دیدگاهتان.