شب عید

ماه من چهره برافروز که آمد شب عید // عید بر چهره چون ماه تو میباید دید
اسعدالله لک العید بشکرانه بیا // که مرا دیدن رخسار تو عیدیست سعید
من بجز عشق و امیدت چه سعادت طلبم // که سعادت بجهان نیست بجز عشق و امید
سال تجدید شد ای ماه ما نیز کنیم // با تو آن عهد مودت که کهن شد تجدید
نوبت سال کهن با غم دیرینه گذشت // سال نو با طرب و غلغله شوق رسید
مشتری بر سر شیرینی قناد امشب // چو شد آنگونه که بر خانه خمار نبیند
غیر من کز لب میگون تو میجویم کام // هر کسی نقل و نبیدی بشب عید خرید
لیک بی نقل و نبیدت نگذارم هرگز // خاصه امشب که شب نوش و نشاط است و نشید
تار بردار که از غلغله شوق و شباب // خواهم از چرخ فرود آوری امشب ناهید
ساز چندان منه از چنگ که ذرات هوا // بر سر روزنه رقصند که خورشید دمید
تا درخشیدن خورشید بریز ای ساقی // آب چون آتش زرتشت بجام جمشید
وقت آنست که با هم ره صحرا گیریم // کز دم باد سحر بوی بهارآمد و عید
سبزه آیات هدی ابر ورق گشت نبشت// داد با مرغ سحر درس مقام توحید
سرونازا لب جو با تو نشستن دارد // بامدادان که برآشفت صبا طره بید
گل درآمد دگر از پرده چو نسوان وطن // باد نوروز چو کرمان شد این پرده درید
روز آزادی نسوان بشب عید امسال// شهریارا دهد از صبح امید تو نوید

***

شهريار