جهان پر درد می‌بینم دوا کو // دل خوبان عالم را وفا کو
ور از دوزخ همی ترسی شب و روز // دلت پر درد و رخ چون کهربا کو
بهشت عدن را بتوان خریدن // ولیکن خواجه را در کف بها کو
خرد گر پیشوای عقل باشد // پس این واماندگان را پیشوا کو
ز بهر نام و جان تا بام یابی // چو برگ توت گشتی توتیا کو
مگر عقل تو خود با تو نگفتست // قبا گیرم بیلفنجی بقا کو
درین ره گر همی جویی یکی را // سحر گاهان ترا پشت دوتا کو
به دعوی هر کسی گوید ترا ام // ولیکن گاه معنی شان گوا کو
سراسر جمله عالم پر یتیمست // یتیمی در عرب چون مصطفا کو
سراسر جمله عالم پر ز شیرست // ولی شیری چو حیدر باسخا کو
سراسر جمله عالم پر زنانند // زنی چون فاطمه خیر النسا کو
سراسر جمله عالم پر شهیدست // شهیدی چون حسین کربلا کو
سراسر جمله عالم پر امامست // امامی چون علی موسی الرضا کو
سراسر جمله عالم پر ز مردست // ولی مردی چو موسی با عصا کو
سراسر جمله عالم حدیثست // حدیثی چون حدیث مصطفا کو
سراسر جمله عالم پر ز عشقست // ولی عشق حقیقی با خدا کو
سراسر جمله عالم پر ز پیرست // ولی پیری چو خضر با صفا کو
سراسر جمله عالم پر ز حسنست // ولی حسنی چو یوسف دلربا کو
سراسر جمله عالم پر ز دردست // ولی دردی چو ایوب و دوا کو
سراسر جمله عالم پر ز تختست // ولی تخت سلیمان و هوا کو
سراسر جمله عالم پر ز مرغست // ولی مرغی چو بلبل با نوا کو
سراسر جمله عالم پر ز پیکست // ولی پیکی چو عمر بادپا کو
سراسر جمله عالم پر ز مرکب // ولی مرکب چو دلدل خوش روا کو
سراسر کان گیتی پر ز مس شد // ز مس هم زر نیامد کیمیا کو
سنایی نام بتوان کرد خود را // ولیکن چون سناییشان سنا کو
ور از دوزخ همی ترسی شب و روز // دلت پر درد و رخ چون کهربا کو
بهشت عدن را بتوان خریدن // ولیکن خواجه را در کف بها کو
خرد گر پیشوای عقل باشد // پس این واماندگان را پیشوا کو
ز بهر نام و جان تا بام یابی // چو برگ توت گشتی توتیا کو
مگر عقل تو خود با تو نگفتست // قبا گیرم بیلفنجی بقا کو
درین ره گر همی جویی یکی را // سحر گاهان ترا پشت دوتا کو
به دعوی هر کسی گوید ترا ام // ولیکن گاه معنی شان گوا کو
سراسر جمله عالم پر یتیمست // یتیمی در عرب چون مصطفا کو
سراسر جمله عالم پر ز شیرست // ولی شیری چو حیدر باسخا کو
سراسر جمله عالم پر زنانند // زنی چون فاطمه خیر النسا کو
سراسر جمله عالم پر شهیدست // شهیدی چون حسین کربلا کو
سراسر جمله عالم پر امامست // امامی چون علی موسی الرضا کو
سراسر جمله عالم پر ز مردست // ولی مردی چو موسی با عصا کو
سراسر جمله عالم حدیثست // حدیثی چون حدیث مصطفا کو
سراسر جمله عالم پر ز عشقست // ولی عشق حقیقی با خدا کو
سراسر جمله عالم پر ز پیرست // ولی پیری چو خضر با صفا کو
سراسر جمله عالم پر ز حسنست // ولی حسنی چو یوسف دلربا کو
سراسر جمله عالم پر ز دردست // ولی دردی چو ایوب و دوا کو
سراسر جمله عالم پر ز تختست // ولی تخت سلیمان و هوا کو
سراسر جمله عالم پر ز مرغست // ولی مرغی چو بلبل با نوا کو
سراسر جمله عالم پر ز پیکست // ولی پیکی چو عمر بادپا کو
سراسر جمله عالم پر ز مرکب // ولی مرکب چو دلدل خوش روا کو
سراسر کان گیتی پر ز مس شد // ز مس هم زر نیامد کیمیا کو
سنایی نام بتوان کرد خود را // ولیکن چون سناییشان سنا کو
***
سنايي
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر
درود و تشکر از دیدگاهتان.