۲۲ اسفند ۱۳۸۷

فصل بهار مي آيد

بنوش باده كه فصل بهار مي آيد // نويد خرمي از روزگار مي آيد
ز ابر قطره آب حيات مي بارد // ز باد نفحه مشك تتار مي آيد
براي رونق بزم معاشران لاله // گرفته جام مي خوشگوار مي آيد
ميان باغ به صد لب شكوفه مي خندد//كه سبزه مي دمد و گل ببار مي آيد
دماغ شيفتگان را بجوش مي آرد // خروش مرغ كه از مرغزار مي آيد
هزار پيرهن از شوق مي كند پاره // بگوش غنچه چو بانگ هزار مي آيد
بهر كجا كه رود مرده زنده گرداند // نسيم كز طرف جويبار مي آيد
كنون چوغنچه وگل هركجا زنده دليست // بزير سايه بيد و چنار مي آيد
كنار آب و كنار بتان غنيمت دان // كنون كه موسم بوس و كنار مي آيد
غلام دولت آنم كه مست سوي چمن // گرفته دست بتي چون نگار مي آيد
بباغ جلوه كنان گل نهاده زر بركف // ببزم شاه جهان با نثار مي آيد
جمال دنيي و دين كافتاب هر روزه // به سوي درگه او بنده وار مي آيد
خدايگان سلاطين كه دولت او // مدد ز حضرت پروردگار مي آيد
شهي كه مژده اقبال و كامراني او // ز اوج طارم نيلي حصار مي آيد
بروز معركه خورشيد تيغزن هردم // ز زخم تيغ تو در زينهار مي آيد
زياد نيزه آتش نهيب چون آبت // عدوي سوخته دل خاكسار مي آيد
به هرطرف كه رودرايت تونصرت وفتح//پذيره اش زيمين ويسار مي آيد
خجسته سايه چتر جهانگشاي ترا // ز همنشيني خورشيد عار مي آيد
به بندگي تو هركو نگه كند ننگش // ز نام رستم و اسفنديار مي آيد
ز گفته هاي كسان عرض مي كنم بيتي//كه عرض كردنش اينجابكارمي آيد
ز عمر برخور و دل را نويد شادي ده//كه بوي دولتت از روزگارمي آيد
هزار سال بمان كامران كه دولت تو
بدانچه راي كني كامكار مي آيد
«عبيد زاكاني»

۳ نظر:

درود و تشکر از دیدگاهتان.