۲۰ مهر ۱۳۸۷

شمس الدین محمد شیرازی

بیست مهر سالروز بزرگداشت حافظ


از مطالبی که انحصارا از دیوان حافظ قابل توجه است موضوع رواج تفاول بدانست. «فال گرفتن» از دیوان حافظ سنتی تازه نیست بلکه از دیر باز در میان آشنایان بدین دیوار از فارسی زبانان و غیر آنان متداول بود چون در هر غزل از آن می توان بهر تاویل و توجیه بیتی و عبارتی را حسب حال تفاول کننده یافت. بدین سبب گویندة این دیوان را لسان الغیب لقب داده اند.

***

راهی بزن که آهی بر ساز آن توان زد // شعری بخوان که باآن رطل گران توان زد
بر آستان جانان گر سر توان نهادن // گلبانگ سربلندی بر آسمان توان زد
قـد خـمیـده مـا سـهـلـت نـمـایـد امـا // بر چشم دشمنان تیرازاین کمان توان زد
در خانقه نگنجد اسرار عشقبازی // جـام می مغـانه هـم بـا مغان توان زد
درویش را نباشد برگ سرای سلطان // ماییم و کهنه دلقی کاتش درآن توان زد
اهل نظر دو عالم در یک نظر ببازند // عشق است و داو اول بر نقد جان توان زد
گر دولت وصالت خواهد دری گشودن // سـرهـا بـدیـن تـخـیـل بر آستـان توان زد
عشق و شباب و رندی مجموعه مراد است // چون جمع شد معانی گوی بیان توان زد
شد رهزن سلامت زلف تو وین عجب نیست // گر راهزن تو باشی صد کاروان توان زد
حافظ به حق قرآن کز شید و رزق بازآی
باشد که گوی عیشی در این جهان توان زد

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر

درود و تشکر از دیدگاهتان.