برگ تحویل می کند رمضان // بار تودیع بر دل اخوان
یار نادیده سیر، زود برفت // دیر ننشست نازنین مهمان
غادر الحب صحه الاحباب // فارق الخل عشره الخلان
ماه فرخنده روی برپیچید // و علیک السلام یا رمضان
الوداع ای زمان طاعت وخیر//مجلس ذکرو محفل قرآن
مهر فرمان ایزدی بر لب // نفس دربند و دیو در زندان
تا دگر روزه با جهان آید // بس بگردد بگونه گونه جهان
بلبلی زار زار می نالید // بر فراق بهار وقت خزان
گفتم انده مبر که بازآید // روز نوروز و لاله و ریحان
گفت ترسم بقا وفا نکند // ورنه هر سال گل دمد بستان
روزه بسیارو عیدخواهد بود // تیرماه و بهار و تابستان
تا که در منزل حیات بود // سال دیگر که در غریبستان
خاک چندان ازآدمی بخورد // که شود خاک وآدمی یکسان
هردم ازروزگار ما جزویست // که گذرمی کندچوبرق بمان
کوه اگر جزو جزو برگیرند // متلاشی شود بدور زمان
تا قیامت که دیگر آب حیات // باز گردد بجوی رفته روان
یارب آن دم که دم فروبندد // ملک الموت واقف شیطان
کار جان پیش اهل دل سهلست // تو نگه دار جوهر ایمان
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر
درود و تشکر از دیدگاهتان.