ز روزی که بنگی و فوری شدم // بسی شهره در بیشعوری شدم
بمن شیره کش چونکه همشیره شد // لگوری نبودم، لگوری شدم
خرم لنگ گشت سرم منگ شد // بفکرم که یکهوچه جوری شدم
رگ و ریشه پیکرم سخت سوخت // بمثل لبوی تنوری شدم
بهر در که رفتم رهم بسته شد // ز بوری، چو حیدر دبوری شدم
بطوری عرق مست و منگم نمود // که شر بشر در شروری شدم
بفکرم چه جوری کلک جور شد // که فوری من رند فوری* شدم
ابوالقاسم حالت
*فوری : وافوری
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر
درود و تشکر از دیدگاهتان.