۹ فروردین ۱۳۸۶

قضيه كن فيكون

متن كامل و دست نخورده داستان قضيه كن فيكون
(بدون سانسور!)
***************************
اي فتي، كن فيكون در اصطلاح و در لغت،
دو معني متضاد دارد: يكي درست و يكي غلط.
سالها خلق خدا به ضلالت بودند.
در اين قضيه محتاج هدايت و دلالت بودند،
تا اينكه بعون خالق متعال جل جلاله،
اين عبد مذنب غفرالله عنه و عن اقرانه و امثاله،
توفيق يافت به اينكه تحقيقات كامل كند،
و بالنتيجه جاء الحق و زهق الباطل كند،
اما بعد، چنين گويد اين حقير سراپا تقصير بيمايه،
جنيد بن عبيد قادي كلائي من توابع القح‍‍پ‍‍‍‍‍ايه،
كه عرب پا جورابدار چون گويد «كن فيكون»
يعني:« زود باش تظاهر كن بيا به ميدون.
خداوند در روز ازل به عدم خطاب كرد،
و با كن فيكون دنيا را يكهو از هيچ پديد آورد.
عليهذا كن فيكون اصل منشاء دنياست،
هر كه در اين شك كند واجبالازون كاريهاست.»
از اين طرف بشنو كه ايرانيهاي ناقلا،
مقصودشان يك چيز ديگري است، استغفرالله!
ايراني كه بگويد «كن فيكونش كردم»
يعني:« عزيز و محترم بو خار و زبونش كردم،
پولدار و خوشبخت بود، بي پول و بدبختش كردم،
گردن كلفت و يوغور بود، لمس و لختش كردم،
با هوش بود، گيجش كردم،
همه چي بود، هيچش كردم.»
اينك اين عبد ضعيف جاني،
تحقيقات خود را مي گويد تا بداني:
هفده سال آزگار تحقيقات كردم،
تا كسب يك عالمه معلومات كردم.
اندر قضيه مهم كن فيكون،
معلومات فوق الذكر را ذيلن بخون.
اينك معلومات فوقزكر:
معني ايراني درست، و مفهوم عربي قرين ابطال است،
اثبات اين مدعا سخت آسان و بعيد از اشكال است.
محقق است كه كن فيكون فرمول خلقت بوده،
و وجود دنيا و مافيها معلول اين علت بوده.
ضمنن ملاحظه ميشود كه اين دنيا دار محنت است،
هر جاش را كه بشكافي زحمت و مشقت است.
يكي بيكي ميگه:« دنياي دون» يا « دنياي خراب شده»
همچنين« كار اين دنيا پايه بر آب شده.»
اين را در خاطر داشته باش اين را هم بشنو:
كه منطقي نيست كه به عدم بگويند:« يالا وجودشو.!»
از اون گذشته اين با فلسفه داروين جور در نمياد،
در قرن بيسم هم كسي جلوي داروين عور نمياد.
احقر از اين مقدمات يك كشف عظيم كردم،
خود را مشهور و قابل تعظيم و تكريم كردم.
يك فلسفه خلقت پيدا كردم مثل ماه،
جايزه نوبل امسال حقم است والله،
اسمش را گذاشتم:« طيئوريه الياجوجيه»
نامم جاويدان ثبت شد با خطوط موركوروجيه.
اينك طيعوريه:
« در ازل عدم نبود، بلكه يك دنيائي بود،
خيلي قشنگ و پرنعمت و راحت و بي گرد و دود.
يك روزي نميدونم چيطور شد،
كه اخم توي پيشوني حق تعالي پر شد.
اون دنياي قشنگه را كن فيكون كرد؛
عمارتهاي آنرا بي سقف و سوتون كرد؛
زمينهاي نرمش را سنگلاخ كرد،
كله كوههاي سبزش را سولاخ كرد؛
از سولاخها آتيش غرش كنون بيرون زد،‌
هر چي دم آتيش اومد سيا سوخته شد،
آدمهايش كه بودند خوشمزه و مهربون،
از كوچيك و بزرگ همه رفتند از ميون.
بجاشان پيدا شد يك جانورهائي مثل لولو،
همه يا بدجنس يا ريقونه و بي گند و بو،
خلاصه افتضاحي راه افتاد كه نگو.
......................( صنعت سكته مليح)
اون دنيا خراب شده هه همين است كه ما حالا داريم،
كه از دستش اينقدر عاجزيم و بيزاريم!»
***
پس ثابت شد كه كن فيكون نه يعني،
كه اول هيچي نبود يكهويي شد همه چي،
بلكه يك دنياي خيلي خوبي زير و بالا شد،
خوب كه توش تقود شد دنياي ما شد!
***
صادق هدايت ـ وغ وغ ساهاب

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر

درود و تشکر از دیدگاهتان.