طبع من این نکته چه پاکیزه گفت
سهل بود خوردن افسوس مفت
مردم این ملک ز که تا به مه
هیچ ندانند جز احسنت و زه
هرکسی اندر غم جان خود است
فارغ از اندیشه نیک و بد است
بعد که مردم، همه یادم کنند!
رحمت وافر به نهادم کنند!
گر بر کناس بری یاس را
رنجه کنی شامه کناس را
زانچه پس از مرگ برایم کنند
کاش کمی حین بقایم کنند
دل به کف غصه نباید سپرد
اول و آخر همه خواهیم مرد
***
ایرج میرزا
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر
درود و تشکر از دیدگاهتان.