چه فکر‌های غم‌انگیزی می‌زند به سرم!
کجایی ای که ز دیرینه‌های رفته به باد
هنوز یادِ تو با کاروانِ راه زده‌ست.
هنوز آیا در گوشه‌ای ازین دنیا
زمین به رقص خرامیدن تو می‌نگرد؟
به ناز می‌روی و گل به سبزه می‌گوید
ببین که می‌گذرد!
هنوز...
اما آیا هنوز هستی؟ یا...
***
سایه - کلن، آذر 1389
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر
درود و تشکر از دیدگاهتان.